در ستایش مدارا

در جلسه شنبه های خودمان، هر هفته من حدود نیم ساعتی حرف می زنم.

جلسه قبل تر درباره عدم عیب یابی از دیگران و لزوم بازنگری در خودمان حرف زدم. اینکه در قرآن آمده: «علیکم انفسکم» یعنی بر شما باد نفسهاتان. کمی هم از پوستین خلق درافتادن کاستن و عیب های خود را دیدن. البته نوشتم این ها را.

جلسه قبل در ادامه همین حرف ها درباره مدارا صحبت کردم. اینکه باید مدارا کرد با دیگران، ساخت و گذشت. که این از اخلاق بزرگان است و دعوت کرده اند ما را به مدارا با دیگران. البته مطمئناً مدارا کردن با همفکران و همکیشان و همدلان که معنایی ندارد؛ مدارا آن است که با کسی که با تو مخالف است و فکر و حرف و عملی غیر تو دارد بسازی. تحمل کنی، بشنوی، مدارا کنی.

البته در مجله شهروند امروز پرونده ای در ستایش مدارا آمده است که کمی از آن وام گرفته ام. ببینیدش بد نیست.